Het is niet langer mogelijk om in te loggen op De Witte-Paraplu. De reden is simpel: elk uur van de dag wordt er door robots duizenden keren getracht om een nieuwe gebruiker aan te maken. Het doel is om berichten te plaatsen. Helaas weten de Russen niet dat het inloggen alleen mogelijk is door een werkend e-mail adres op te geven. Dan wordt er naar dat e-mail adres een bericht gestuurd met een code, als die code niet klopt en als er geen werkend e-mail adres is dan kan er geen nieuwe gebruiker worden aangemaakt. Elk uur van de dag duizenden keren wordt er een e-mail verstuurd naar een niet actief Russische e-mail adres.
Deze e-mail komt nooit aan, men kan dus niet inloggen.
Het is zo simpel en toch begrijpen de Russen het niet. Hoe zou dit komen? (Deze vraag is rethorische, er zijn geen prijzen voro de persoon die de vraag juist beantwoord)
De Redactie
Nieuw: de Zeepkist!
Er is nu op de site een mogelijkheid om kleine opmerkingen te plaatsen, de opmerking blijft staam tot er een paar andere opmerkingen worden geplaatst en dan is het weer weg. Het wordt niet bewaard en het wordt niet geregistreerd. De toegang is alleen voor geregistreerde bezoekers van de site en niet voor gasten. Verschil moet er zijn. Gebruik de Zeepkist niet om de redactie iets te vertellen, doe dat via het reactie formulier of stuur een e-mail. Er is een filter voor vloeken, maar eentje mag, geen twee. Er mogen links wordengeplaatst, maar gebruik het zinvol. Doe het alleen voor goede doelen en niet voor reclame.
De Redactie
Stel je eens voor, het waait, het is guur weer en er is een regenbui voorspelt. Je moet naar buiten en je bent vergeten een eigen paraplu mee te brengen. Dan is de paraplubak met daarin een of meerdere paraplu's van de Witte Paraplu een uitkomst. Iedereen mag tijdelijk een paraplu lenen, maar na gebruik wel weer terugzetten in een willekeurige paraplubak ergens in het land. Het gebruik is gratis, maar het is bedoeld als een fondsenwerving voor (plaatselijke) goede doelen. Aan elke paraplu zit een label en daarop staat wat het goede doel van de keuze is. Het is de bedoeling dat de gebruiker van de leen-paraplu als dank voor het gebruik van die paraplu geld geeft aan het goede doel. Soms is dat het asiel, de speeltuin of de dierenweide. Er zijn bij de keuzes voor het goede doel wel een paar eisen. Allereerst moet het een stichting of vereniging zijn die werkt voor het algemeen nut! Daarnaast mag het bestuur niet (overmatig) betaald worden. Tot slot zijn er hele strenge eisen met betrekking tot de geldende moraal. Bij de Witte Paraplu is er geen ruimte voor een strijkstok, 100% van de opbrengst gaat naar de bestrijders van dierenleed, de hlpers van cultuur of sport. Het geld wordt rechtstreeks overgemaakt op de rekening van de vereniging of stichting.
vanhetgoor
Lieve mensen opgelet! Het wordt tijd dat er meer betrokkenheid bij deze website komt, en daarom leek het de redactie leuk om te bezoekers te vragen of zij foto's willen inzenden van mensen met een paraplu.
Ook foto's van paraplu's in de paraplubak van het gemeentehuis, de bibliotheek of de school zijn welkom. Let wel op dat de foto's niet uit de krant of een tijdschrift komen, het is de bedoeling dat deze foto's vrij van rechten zijn, zelfgemaakt of stockphoto's. Wat we wel kunnen doen is de naam van de maker vermelden. Graag ook geggevens over waar en wanneer en wat het voorsteld, de gelegenheid waarbij de foto is gemaakt.
Het e-mail adres is: redactie (apestaartje) witte-paraplu.nl en let op, achter dit e-mail adres zit een autoresponder die een ontvangstbevestiging verstuurd naar de afzender. Dit wordt tevens gedaan om te controleren of de afzender een correct e-mail adres gebruikt.
Alvast bedankt namens De Redactie.
Men kan zich afvragen hoe de Witte Paraplu werkt, daarom volgt er hier een kleine uitleg. Ergens in de jaren zestig/zeventig van de vorige eeuw was er een groep mensen met de naam Provo. Zij wilden met allerlei dolle plannetjes de wereld verbeteren. Een van die plannen was het Witte Fietsen Plan. Overal in Amsterdam zouden witte fietsen komen, die door iedereen gebruikt mochten worden. Als men klaar was met het gebruik dan liet men de fiets achter en dan kon de volgende gebruiker de fiets pakken. Volkomen wereldvreemd natuurlijk, want wie gaat de kapotte band plakken en wie zorgt er voor de verlichting van de fiets. Binnen een paar maanden lag het op zijn gat. Alle fietsen werden gestolen, en voorzien van een slot, werden in de gracht gegooid of verdwenen uit de stad.
Pagina 1 van 2
